In april barst het cijferseizoen los onder beursgenoteerde bedrijven. Voor de beweging in aandelen wordt er dus vooral gelet op de resultaten over het eerste kwartaal. Wat betreft winstgevendheid zit het gemiddeld nog steeds wel goed. Daarom zullen beleggers snel de focus verleggen naar het beleid van centrale banken. Uiteindelijk zijn het toch de FED en de ECB die inflatie en rente proberen te sturen en dat blijven de belangrijkste onderliggende thema’s op de beurs.

Het idee dat er na corona tijdelijk een hogere inflatie zou zijn en dat deze snel weer zal zakken is inmiddels verleden tijd. Waar de Amerikaanse centrale bank de afgelopen jaren niet bang was om de rente te drukken is het tij gedraaid. Het aanjagen van de economie heeft plaats gemaakt voor het indammen van inflatie. Die is hardnekkig en hoog en volgens de FED horen daar meerdere renteverhogingen bij het komend jaar.

Omdat centrale banken sinds de grote financiële crisis van 2008 overal tegelijk in de wereld maar één doel leken te hebben, zijn we de afgelopen jaren gewend geraakt aan het “slecht nieuws is goed nieuws” adagium. Bij iedere potentiële tegenslag, de kleinste groeivertraging of deflatie-dreiging werd naar het rentewapen gegrepen. Een dalende rente is goed nieuws voor (groei)bedrijven én obligatiekoersen. Het gegeven dat goed én slecht nieuws vertaald werd in hogere koersen maakte beleggen tussen 2008 en 2022 vrij gemakkelijk.

Zelfs een wereldwijde pandemie was in de grafiek van het afgelopen anderhalve decennium een snel opgeloste spike naar beneden. Voor wie alleen naar de koersen kijkt slechts een rimpeling in een hele goede markt. Toch zijn het vooral de impactvolle maatregelen als antwoord op de pandemie die veel langer doorwerken en voor disbalans in de wereldwijde economie zorgen. Voor ons in Covid gelukkig voorlopig uit het straatbeeld verdwenen, maar in China lijkt de pandemie never-ending. China voert als tweede economie en fabriek van de wereld een zero-covid beleid. De Chinese overheid vindt iedere besmetting er één te veel. Het op slot gooien van een heel land of op zijn minst haar belangrijkste steden houden ze gerust maanden vol. Al moeten Xi en consorten haar burgers met hekken binnenhouden.

Globalisering is meer dan spullen maken in China en verkopen in het westen. Het is logisch dat het opbreken van zorgvuldig opgebouwde economische handelsprocessen wereldwijd voor problemen zorgt. Inmiddels hebben we te maken met minder liquiditeit, een stijgende rente, gierende inflatie, een energie- en voedselcrisis. Liquiditeit, rente en inflatie zijn in meer of mindere mate maakbaar, maar een energiecrisis oplossen is lastiger. Zeker als het duurzaam moet. Het klimaat is ons grootste collectieve lange termijn doel, maar wederom lijkt moeder aarde als eerste de klappen te moeten opvangen.

Al met al ziet de wereld er voor beleggers anders uit dan in de afgelopen jaren. En met beleggers bedoelen we niet alleen mensen die aandelen hebben of naar RTL-Z kijken. Niet iedereen is zich ervan doordrongen maar íedereen is een belegger. De argumenten van een 0-rente op de spaarrekening en de soms opportunistische inflatiekaart zijn waar, maar slechts cijfermatig. Dus niet alleen de uitdaging om je (toekomstige) vermogen zijn waarde te laten behouden maakt je een belegger. Het feit dat beleggers bepalen hoe de wereld er later uitziet zou leidend moeten zijn. Participeer je in de economie en investeer je in een collectieve duurzame toekomst of laat je je uitgestelde consumptie verpieteren op de bank? Geld is meer dan een rekenmiddel dat verschil in rijkdom markeert. Het goed alloceren van besparingen is uiteindelijk bepalend voor ons allemaal. Of het nu gaat om gas of windmolens, olie, zonnepanelen of economische sancties in een poging om een zinloze oorlog te stoppen.

Door: Dick Hubertus, HIP Capital, 25 april 2022